METALLICA Garage Inc. 3LP Blue

Czuję, jakby to było wczoraj. Wróciłem zmęczony do domu, po lekcjach, z których nic do dziś nie pamiętam. Jednak nie zasiadłem z miejsca do odrabiania pracy domowej, o nie. Były ważniejsze rzeczy do roboty! Co może być ważniejszego, niż pisanie opowiadań i rozwiązywanie matematycznych zadań? W domu czekała na mnie niespodzianka w postaci podwójnej kasety od zespołu, który w tym czasie był u mnie na tapecie. Niestety nie było to „Ride The Lightning” ani „And Justice For All”, ale za to była nowość, czyli „Garage Inc.” Widziałem już jakieś koncerty na Vivie, czy klipy, które promowały ten album i wiedziałem, że to nie będą ich numery. Rozpakowałem kasetę z folii i odpaliłem. Oszalałem od pierwszych dźwięków.

Już nie przeszkadzało mi to, że nie są to ich numery, ważne, że oni je grają! Muza leciała na full, mama smażyła kotlety na obiad, a ja dokładnie oglądałem harmonijkę z fotami i tekstami. Oprócz członków Metallica we frakach, były tam zdjęcia różnych gości, których w większości nie znałem. Album ten okazał się dla mnie nie tylko "umilaczem" wieczoru, ale też przepustką do świata muzyki, zespołów, czy utworów, których wcześniej nie znałem. Zostałem zabity chociażby „It's Electric”. Moc z jaką oni to grali z automatu zmusiła mnie do poszukiwania innych nagrań Diamond Head. Uwielbiam tę wersję do dziś, a do DH mam niezmienny szacunek. Podobnie było z „Sabbra Cadabra” od Black Sabbath. Ich akurat znałem i katowałem do bólu już jakiś czas „Masters Of Reality” z Taktu. Jednak akurat ten numer był dla mnie totalną nowością. Kiedyś nie wystarczyło wklepać zespół na Spotify, czy innym portalu streamingowym. Trzeba było się trochę nakombinować. Jednak kiedy to James wszedł z „Feel so good, I feel so fine..” już wiedziałem, że numer ten jest jednym z moich ulubionych tracków Black Sabbath. Może to dziwne, bo oryginału jeszcze nie znałem, ale było w tym coś magicznego. Dopiero po pewnym czasie skumałem, że wrzucili tam również fragment "A National Acrobat", więc tego wieczora zyskałem nie jeden, a dwa numery Sabbath, które wryły się w moje serce. Każdy kolejny numer sprawiał również, że pomimo 11 lat na karku zdawałem sobie sprawę, jak wiele jeszcze nieodkrytej muzyki jest przede mną.

Weźmy taki "Astronomy" od Blue Oyster Cult czy „Turn The Page” od Boba Segera. Szczególnie ten drugi numer rozłożył mnie na łopatki podczas pierwszego wieczornego odsłuchu, podobnie zresztą jak wtedy, kiedy zobaczyłem pierwszy raz klip do tego numeru z udziałem aktorki filmów dla dorosłych Ginger Lynn. W obrazku tym było prawdziwe cierpienie i smutek, który idealnie komponował się z muzyką. Metallica zagrała to w taki sposób, że dla mnie to właśnie jest oryginalna wersja tego numeru. Uważam, że jest to jeden z najlepszych numerów z tego krążka, dużo lepszy niż ograne do bólu „Whisky In The Jar”. Bardzo polubiłem również ich wersję numeru Misfits, czyli „Die, Die My Darling”. Znałem już oryginał, ale uważałem, że ich interpretacja też jest spoko, chociaż Danzig i koledzy to klasa sama w sobie. Dzięki „Garage Inc.” pierwszy raz poznałem również Nicka Cave’a oraz Mercyful Fate. „Loverman” od Cave’a wbił mnie w ziemię swoim przytłaczającym, dusznym klimatem, a „MF” sprawiło, że poznałem ten band i zostałem ich fanem. Druga kaseta to były archiwalne nagrania, które sprawiły mi również wielką radość jako dla młodzika, który wchodził w świat heavy metalu i samej Metalliki.

Znów usłyszymy tam Misfits, ale z większym wigorem i punk rockiem w sercu. Queen, które wcześniej kojarzyłem tylko z „We Are The Champions” i moje kolejne odkrycie, czyli Budgie. Wydaje mi się, że ich wersja „Breadfan" dla wielu była pierwszym zetknięciem z tym ikonicznym bandem. Ile godzin przeskakałem na tapczanie z walkamanem w łapie czy też ile solówek zagrałem na niewidzialnej gitarze przy tym numerze, to nie mam pytań.

Ostatnimi czasy znów wróciłem do słuchania kaset, czy to na wieży czy na odnowionym walkmanie. Wspomnienia i emocje jakie kryją się w tym albumie i kasecie, którą mam do dziś są niesamowite! Tak jak wspomniałem, „Garage Inc.” było moją przepustką do innego świata. Mam wielki sentyment do tego albumu i uwielbiam go od początku do końca. Mam również nadzieję, że Meta jeszcze pokusi się o podobny projekt, tak jak zrobili to z "S&M". Czasem wydaje mi się, że covery wychodzą im lepiej niż komponowanie nowych numerów. Na bonusowym dysku "Hardwire" były ich wykonania cudzych numerów i chyba wracam do nich częściej niż do tego albumu w całości! Natomiast ich ostatnie, akustyczne wykonanie "It's Killing Me" UFO to mistrzostwo świata. Może z kolejnym projektem powinni pójść w tym kierunku? Akustyczny album wypełniony rockowymi klasykami? Zresztą nie ważne, czy Metallica nagrywa dziś dobre albumy, czy nie. Dla mnie na zawsze pozostaną jednym z tych zespołów, bez którego moje dzieciństwo byłoby ubogie, a każdy kolejny, nawet najgorszy album i tak zapewne kupię. 

Płyta winylowa artysty METALLICA pod tytułem Garage Inc. Produkt pochodzi z legalnej, oficjalnej dystrybucji i jest fabrycznie nowy.

Tracklist:

side a
1. free speech for the dumb
2. it’s electric
3. sabbra cadabra
4. turn the page

side b
1. die, die my darling
2. loverman
3. mercyful fate

side c
1. astronomy
2. whiskey in the jar
3. tuesday’s gone
4. the more i see

side d
1. helpless
2. the small hours
3. the wait
4. crash course in brain surgery
5. last caress/green hell

side e
1. am i evil?
2. blitzkrieg
3. breadfan
4. the prince
5. stone cold crazy

side f
1. so what
2. killing time
3. overkill
4. damage case
5. stone dead forever
6. too late too late