PUSCIFER Existential Reckoning 2LP

Czy jest ktoś taki, taki wokalista, muzyk, który zmusi fana metalu i fana rocka progresywnego do przybicia "epickiej piątki" w stylu Arnolda i Carla Weathersa w kultowej scenie z filmu "Predator"? Czy jest ktoś taki, kto zmusza dziennikarza Teraz Rocka do pisania durnowatych porównań na temat seksu? Otóż jest i nazywa się Maynard James Keenan.

Od wielu lat ikona oraz głos kultowego zespołu Tool. Bez wątpienia jeden z najważniejszych wokalistów lat 90 oraz jeden z najważniejszych wokalistów w historii rocka. Jednak nie tylko możemy usłyszeć go w Tool. Od 1999 roku stanął na czele supergrupy A Perfect Circle. Po latach milczenia jedna i druga kapela uraczyła nas swoimi nowymi utworami. W 2018 nowe, bardzo przeciętne APC oraz w 2019 bardzo nudne i słabe "Fear Inoculum" od zespołu Tool. Czyli co? Keenan swoje najlepsze lata ma za sobą?

Nie. Jest bowiem 3 projekt tego wokalisty, który zwie się Puscifer. Ten założony w 2003 roku projekt jest moim zdaniem traktowany po macoszemu nawet przez fanatyków Tool. Dlaczego? Dlatego, że nie jest to 100% "prawdziwa muzyka", czyli ukochany "przez wszystkich" rock. Puscifer to szeroko pojęta alternatywa, w której Maynard czuje się znakomicie. Jest to też zespół/projekt, który cały czas poszukuje, jego muzyka ewoluuje, rozwija się. Nie ma tutaj mowy tak, jak w przypadku APC czy Tool, że następuje tzw. "odcinanie kuponów". Tutaj mamy nowe "drogi" wyrazu, nie ma mowy o podejściu "a nagram cokolwiek i tak kupią". Szczerze to na chwile obecną to jedyny projekt Keenana, który idzie z duchem czasu, a przynajmniej się stara. Ich debiut, czyli "V Is Fo Vagina" z 2007 r. ortodoksyjnych fanów Tool wręcz zniesmaczył. Trip hop? A po co to komu? Płyty z remixami? Remixy to nie muza, gdzie jest rock progresywny!! Maynard i koledzy na szczęście nie przejmowali się tego typu opiniami i pozyskali nowych fanów, którzy np. Toolem się zupełnie nie interesowali. Nie mówię, że ten album, był genialny, ale był inny niż to co "serwował" nam od lat Maynard. Jego największym plusem był właśnie inny styl, inny klimat. Kolejny album studyjny, czyli "Conditions of My Parole"(2011) przyniósł już więcej rocka, ale nadal podanego w alternatywnym sosie z dodatkiem elektroniki. Super album i moim zdaniem chyba najlepszy w dyskografii Puscifera. Jego kontynuacją był "Money Shot" z 2015. Okładka odrzuciła mnie od samego początku, ale muzyka totalnie zauroczyła. Mam wrażenie, że kapela nauczyła się idealnie dawkować swoje inspiracje i pomysły zaczynając od trip hopu, a na rocku kończąc. Jaki będzie Puscifer A.D 2021? Promujące single sugerują, że będzie więcej elektroniki, więcej popu. Tutaj osobiście stawiam "The Underwhelming", świetny przebojowy numer, który bardzo fajnie się rozwija i pomimo braku nachalnych melodyjek zapada w pamięć i z chęcią się do niego wraca. Natomiast "Apocalyptical", czyli pierwsza zapowiedź albumu jest takim bardziej wypełniaczem. Rozumiem, że tytuł, to swoiste nawiązanie do czasów w których żyjemy, ale serio są znacznie lepsze synthowe numery. Tak jak wspomniałem Maynard nie raz udowodnił z Pusciferem, że nadal potrafi stworzyć coś zaskakującego i świeżego, myślę, że tym raz razem też mu się to uda.

Tracklista

01. Bread and Circus
02. Apocalyptical
03. The Underwhelming
04. Grey Area 5.1
05. Theorem
06. UPGrade
07. Bullet Train to Iowa
08.Personal Prometheus
09. A Singularity
10. Postulous
11. Fake Affront
12. Bedlamite